OURO TENRO

 

Mañá da miña rúa

Entrou a mañá no meu pobo

tan limpa, tan redonda e pura

como unha mazá

sobre un espello.

Hoxe, a miña rúa está aberta.

¿Xogan os anxos

nas cornisas das casas?

Ela foi a primeira que pasou

cos seus ledos cadrís:

dous cachos de luz combados abalábanse

sobre un negro tenro.

As ventás, despertas,.

ollábana caladas, ditosas.

Dúas raparigas loiras páranse,

unha no sol, outra na sombra.

Ouro tenro dos seus brazos,

prata donda do seus ombros.

Agora, un obreiro pasa

cun espello enriba da súa cabeza.

Il non sabe que se vai levando

o ceo e unhas nubes brancas.

Alónxase, alónxase...

E pola pulida prata

esbaran a luz e a sombra.

Torbelliño brillante, veloz...

un neno en bicicleta.

A rúa remata lonxe,

coma se fose ó mar.

O neno pérdese.

Sombra do aire na herba
Luís Pimentel

Pormenores de cadros de Julia Minguillón