UN SEGREDO EN CADA FROUMA

 

Virxe moza

Enzoufeite de bágoas

i á beira deixácheme encoros.

Virxe moza, manseliña,

mentras soño co teu colo.

No asento das póutegas

o vento lle puxo ó monte peitos

que zuguei de neno -penso-

a mesma tua manteiga.

Aquelas zarrotas escontra

do balbordo de entre os piornos,

un segredo en cada frouma

ó quentalos fornos, vouga.

Dibuxo polos carreiros 

cousas alleas ós nenos,

quites querendeiros -teño-

que xamais puiden facerchos.

Virxe moza, nos meus ollos

un cabouco fondo ponme

choros de cálego ás noites,

orfos, sóios os meus sonos.

Vinteun outonos

Xosé Manuel González Vázquez

Pinturas de Manuel Colmeiro