EN RECORDO DE SALVADOR GARCÍA BODAÑO
Nos teus peitos novos
tiñas un antigo tremar de tardes
xa esquencidas
que me doen na i-alma moi adentro...
tiñas un antigo tremar de tardes
xa esquencidas
que me doen na i-alma moi adentro...
Mais ti non sabes desa orela
onde morren lenemente
os teus risos.
onde morren lenemente
os teus risos.
Ti non sabes desa outra noiva
que me bica en soños
cos teus mesmos beizos.
que me bica en soños
cos teus mesmos beizos.
Ti non podes saber dese sangue roxo
que me berra no corpo
o teu nome carguexado de íntimas cantigas.
que me berra no corpo
o teu nome carguexado de íntimas cantigas.
O ritmo do noso namoro
parou de súpeto
máis alá do tempo e das cousas...
parou de súpeto
máis alá do tempo e das cousas...
Agora as tuas mans apretan
o corazón da terra máis húmida
o corazón da terra máis húmida
e os teus ollos apodrecen
no silencio derradeiro.
no silencio derradeiro.
A morte levóute a ser distancia
i esqueciches formas
e palabras
pra ser ausencia e noiva
baixo tódalas raíces!
Fotografias de Adolf Fassbender
Comentarios