Ciudad abandonada
Palabras esquecidas rumoréanme ao oído.
Arrasada polo vento e o espanto.
Fun chamada ao sacrificio
dun deus antigo e esquecido.
Son o cruel presaxio,
a catástrofe.
Embelecida pola soidade e o desprezo,
desterrada para sempre do labirinto do tempo.
Fala por min a pedra gretada
os cristais empuñados do fracaso,
o ronsel do silencio que desprende a morte,
e a súa arquitectura de refugallo.
O alento do naufraxio cobre o bafo
a extrema xeografía da ausencia.
Consuelo Arriagada
Fotografías de Reuters y Michael Shteke
Comentarios