E A AUGA SORRÍALLE

O peixe máis vello do río

O peixe máis vello do río

de tanta sabedoría

como amontoou, vivía

brillantemente sombrío.

E a auga sorríalle.

Tan sombrío chegou a estar

(nada a auga divírtelle)

que despois de meditar,

tomou o camiño do mar,

é dicir, o da morte.

Riches ti xunto ao río

neno solar. E ese día

o peixe máis vello do río

quitouse o aire sombrío.

E a auga sorríache.

 

Cancioneiro e romancero de ausencias

Miguel Hernández

1938-1941 

Pintura de © Álvaro Reja