ESCARAVELLA A TOUPA DE FOGO

 

arde o Pindo

                                                   arden as selvas e montes

                                                 arde o Cáucaso, o Osa e o Pindo

                                                            Metamorfoses, II, 22

os días en que a cinza encontrou
o limiar da nosa lingua
os enxames de lagostas fuxiron
ao son da pandeirada de Nebra
as ás do deforme anxo de lume
bateron no Pindo
ardeu a pedra incombustíbel

escaravella a toupa de fogo
os seus túneles por baixo das árbores
plantadas pola man de meu pai
el volve morrer con cada árbore derrubada
asinando nas mans, nas gorxas
nas casas onde non achou
as marcas do sangue

as fontes esqueceron os camiños

fundiuse o ouro do Sil
as sete bocas do Xallas ficaon baleiras
a auga subiu fervenza arriba
enguruñouse o Mar de Fóra
os peixes van escorrentados cara ás foxas abisais
os arroaces non ousan chimpar fronte a Rostro
as luras verten bagullas de tinta

e os homes
os homes aínda xordos
ao que berra a voces
o monte queimado

Mudanzas 

Marilar Aleixandre

Fotografías El Correo Gallego e EFE