NOS ARRABALDOS DOS SOÑOS

Noiteboa en Harlem

Ao pé dunha fotografía de Life

Á porta dos camiños

están izando grímpolas de soños.

Á porta do amencer están os homes

cunha pedra de neve diante os ollos.

No arrabalde do mundo, alá en Harlem,

pasan ríos con albas e bandeiras.

Nos arrabalde dos soños,

ríos de moitedume e de estrelas.

Agardan un albor que esperte á noite 

dos lonxanos abós feitos de tebras.

Un albor de anduriñas

pra libertá dos homes que non chega.

O tamboril das chairas

treme agora nas selvas de cemento.

Todos xuntos na terra. Baixo o ceo

xurde a dóce mañá i a noite morna.

Todos xuntos no mundo,

todos xuntos na mesma Noiteboa.

A libertá de Deus creba cadeas

e acala o fosco canto dos escravos.

A libertá de todos,

pra todos, homes negros e brancos

Longa noite de pedra
Celso Emilio

Fotografías de © Adger Cowans e © Don Hogan Garles