UN CORAZÓN QUE SE TENTA CON FLORES

 As fiandeiras

Elas saen a traballar
Elas cociñan, corcosen,
pegan botóns.

Elas producen azucre
na escuridade
e palabras como grúas
e arelanzas termando da mañá.

Elas coñecen a alquimia.

Dunha breve semente

fan un neno souril

que vai á escola,

que anda en bicicleta.

Elas, ás veces, choran

por un amor perdido

porque son susceptibles

a esquecementos e promesas.

Elas teñen un corazón

que se tenta con flores

e adoitan sorrir por miudezas

e fíanse das novelas do serán.

Sempre hai unha fiada

baruda entre os seus dedos

e tecen o destino con paciencia

como se recibirfan un mandado lonxano.

Elas están e son a temperancia.

A heroica mantenza. A man.

Foron fundidas en arxila eterna.

Son as bonecass preferidas polo vello alfareiro. 

Roberto Díaz

Fotografía de © Roque Soto