TON SALVAXE
Brindamos pola embriaguez
Sacódenos achegándonos
e nunca nos ha de separar
Es deliciosa
Ámoche enaltecida
Son o teu xardineiro e o teu sacerdote
Ai! deixa as túas coxas crecer
confirmarse
e saltar voluptuosos
fose dos libros de xardinería
e as liturxias
O teu ton salvaxe, os teus
ollos azul arroio e o son
das túas caricias
nunca han de secarse
Ti es o meu tema eterno
Cada vez máis afastado haberei
de improvisar fortes tormentas
sobre ti
Torgeir Rebolledo Pedersen
Fotografía de ©Nicole Ngai
Comentarios