CONTACTO FUXIDÍO
A puta campesiña
A parede oposta que cega o patio
ten a miúdo un reflexo de sol neno
que lembra o cortello. E a habitación está desfeita
e baleira pola mañá, cando o corpo espértase,
cheira ao primeiro inexperto recendo.
Incluso o corpo, entrelazado coa saba, é o mesmo que
nos primeiros anos, cando ao descubrilo o corazón saltaba.
ten a miúdo un reflexo de sol neno
que lembra o cortello. E a habitación está desfeita
e baleira pola mañá, cando o corpo espértase,
cheira ao primeiro inexperto recendo.
Incluso o corpo, entrelazado coa saba, é o mesmo que
nos primeiros anos, cando ao descubrilo o corazón saltaba.
Aquí espértase soa, ao reclamo avanzado
do día, e lembra, na espesa penumbra,
o abandono doutro espertar: o cortello
da infancia e o pesado cansazo do cálido sol
nos portais tranquilos. Un recendo
impregnaba lixeiramente a suor habitual
do pelo, e os animais ulían. O corpo
gozou furtivamente da caricia do
sol insinuante e tranquilo coma se dun contacto tratásese.
o abandono doutro espertar: o cortello
da infancia e o pesado cansazo do cálido sol
nos portais tranquilos. Un recendo
impregnaba lixeiramente a suor habitual
do pelo, e os animais ulían. O corpo
gozou furtivamente da caricia do
sol insinuante e tranquilo coma se dun contacto tratásese.
Saír da cama adormenta os
membros novos, robustos e estirados, aínda infantís.
A nena inexperta aspiraba o cheiro
do tabaco e do feno, e tremeu diante
o contacto fuxidío do home: gustáballe xogar.
Ás veces xogaba deitada co home
na herba, pero o home non cheiraba o seu pelo:
buscaba no feno os seus membros contraídos,
debilitábaos, esmagábaos coma se fose o seu pai.
O perfume eran flores pisadas sobre pedras.
membros novos, robustos e estirados, aínda infantís.
A nena inexperta aspiraba o cheiro
do tabaco e do feno, e tremeu diante
o contacto fuxidío do home: gustáballe xogar.
Ás veces xogaba deitada co home
na herba, pero o home non cheiraba o seu pelo:
buscaba no feno os seus membros contraídos,
debilitábaos, esmagábaos coma se fose o seu pai.
O perfume eran flores pisadas sobre pedras.
Moitas veces no lento espertar volve
ese sabor canso de flores afastadas
e de cortellos, e de sol. Non hai home que coñeza
a sutil caricia dese recordo acedo.
Non hai home que vexa máis aló do corpo estarricado
que pasou a infancia nunha ansiedade inexperta.
e de cortellos, e de sol. Non hai home que coñeza
a sutil caricia dese recordo acedo.
Non hai home que vexa máis aló do corpo estarricado
que pasou a infancia nunha ansiedade inexperta.
Traballar cansa
Cesare Pavese
Comentarios