ANTRE BRÉTEMAS E SOMBRAS
A un pensamentoFror que antre neves naciche
aló nos confíns de Europa,
mensaxeira de venturas
e lembranzas cariñosas,
prenda de santa amistá
que vés de terras tan longas
e trás de dous angeliños
o nome escrito nas follas,
se é verdades que no mundo
tén alama tódalas cousas,
dime, branco pensamento,
se por fortuna me escoitas,
por que tes as follas brancas
como as aliñas das pombas?
non hai sol na túa terra
que dé colores i aromas
ás frores i estades tristes
e páledas e chorosas?
Cicais nacés, coitadiñas?
antre brétemas e sombras.
Ou é que nacedes brancas
i anque páledas hermosas,
pra que as vosas fillas sirvan
como sirviron agora
pra escrebir os lindos nomes
de Sabeliña e de Rosa?
Prefumados caraveles,
alcendidas amapolas,
rosas que tendes orgullo
porque contades cen follas,
ben podedes ter cobiza
desta fror páleda e solla,
que vén dende a fría Rusia
a traguerme unhas mamorias.
Nela escribiu unha nai
e puxo a súa ialma toda
e garda esa fror tan pura
todo un poema de groria.
Ese branco pensamento
non é unha fror, é unha xoia,
pois un xenio pelegrino
a súa firma groriosa
puxo mel pra avaloralo,
que o nome da Casanova
troca nunha folla de ouro
o papel en que se pousa.
Filomena Duato Muruais
Comentarios