CANTÁNDOLLE Á HERBA

Xa sube a meniña,

lixeira sen par,

xa toca a espesura

do alto zorzal.

Eduardo Pondal

Aí vén a rapaza,

belida sen par, 

correndo lixeira

dicindo un cantar.

Aí vén a rapaza,

fermosa sen par,

contándolle á herba

o leda que vai.

Aí vén a meniña,

con graza sen par,

sorilles ás flores,

ós toxos, ó val.

Aí vén a meniña,

que a están a agardar

ás árbores mainas

e un nobre rapaz.

Na fogueira dos versos
Antonio García Teijeiro