ESPIDAMENTE AMANTES

Bicáronse espidos sobre o visgo

de tódalas ledicias e beberon

o viño forte da libertá.

No monte enterraron as moedas,

mais foron millonarios

mordendo neses froitos

prohibidos.

E o día atopóunos

espidamente amantes

naquela riqueza,

vivindo o sangue

e dirixindo o sol.

Estibadores do seu propio viño

bicáronse outra vez

combatindo

algunha sal escura.

E seguiron andando

entre a oferta e a demanda daquel reino

(eles soio levaban equipaxe

de bicos e esa chave

que libera ás campás e ás cotovías)

O mundo iba quedando nos camiños

tecendo cordas, planificando selvas,

analizando azufre.

Collidos da man, coa alma ao vento,

escandalosamente

baixaron hasta o mar

fermosos coma cervos,

e inocentes

mandaron mensaxes

en botellas azules

pra tódolos naúfragos.

Mensaxes que non foron entendidos.

Manuel Álvarez Torneiro

Pintura de Egon Schiele