O PAÍS DA DAMA ELÉCTRICA

No comezo era o lume tan cálido e vermello
coma os ollos das mozas espidas das portadas
emprendemos o camiño ao país da dama eléctrica
morría agosto e estouraban os acios

non precisabamos auga pra apagar a sede

nas nosas veas corría fogo líquido

as noites longas nas que o tempo detido

era un río xeado de ar incandescente

ata a néboa púrpura as cousas non parecían as mesmas

íamos frotando risos de cristal

e copulabamos en posturas múltiples

nomear o amor nunca foi necesario

os soños xurdían como manantiais

esvarando en fervenzas por fondos cavorcos

desfacíanse en pingas de vidro  ardente e vivo

falar de futuro semellaba inútil

cando estabamos no país da dama eléctrica

Flor no deserto

Ramón Caride Ogando

Fotografía David Montgomery e pintura de David King