ALÁ CANTIGAS E CONTOS

O hórreo

Daquil perdido Edén soio me queda,
na néboa da memoria, un hórreo.
Un mundo, tan inorme!,
nas tépedas tardiñas do outono.

Alí o fogar, alí a oficiña,
alá o teatro i os cómicos.

Alí navigaciós e viaxes,
alá cantigas e contos.

Brincaba a ser un home sin sabere
que era moi triste aquil meu xogo.

Todo pasóu. A vida
foi polo tempo dando tombos.

Longa noite de pedra
Celso Emilio Ferreiro

Gravado de Manuel Castro Gil