ONDE O VENTO E O SON CONSÚMANSE

 

Elexía a Efraín Huerta

Sei da choiva nocturna caendo
como sobre cadáveres
Efraín Huerta

To the depths of the ocean
where all hopes sank,
searching for you
Joy Division

Soñei o raio dos teus ollos  en superzum  envolto de arboredos verdísimos
Como eclosión dunha crisálida
Lanzada ao abismo entre ser   e non existir
Lembrei á rapariga suicida
á que Hegel facía sentir rato
e proclameime en defensa dos
dereitos das bestas
Esperaba
Socavando o fúnebre instante espero
Viaxaches ao través das pedras
co temperamento enardecido
prófugo   voraz
O meu corpo despréndese de min    cara ao xardín
Onde o vento e o son
consúmanse
E consómense      inesgotablemente
Naufraga das miñas propias augas      Afundinme contigo
Os nosos bafos tolearon na ultratumba das poderosas terras despoboadas
Nosas chamas uníronse formando o ceo máis sanguento      detendo o amencer
Porque quen se alimente do lume
serán as bestas nacentes    para a eternidade
Evoquemos   a noite     da nosa morte      no deserto
Onde unha tempestade tan profunda como dolorosa
cimbrou nas conciencias de todo
gardián do tempo   e da historia
Deixemos os poemas de amor superficial
E saquemos os fusís empolvados
do noso corazón ardente
de infinito
Yes  my love
Is getting ready

Karen Márquez