ELÉVASE CO VENTO

Meditacións

O sol! O sol! E aquelo que podemos

chegar a ser. E a ocasión propicia

para subir, voando, cara á lúa!

Nos extensos campos-eidos, baleiro-deixo

os ollos do meu pai

e, dos meus osos máis fondos,

abaneo os secretos agachados?.

Meu esprito elévase co vento

cando o sol emerxe.

Estou cheo de follas; son tan manso

como as pombas.

Cóllome aquelas liberdades

que a miña precaria vida permíteme.

Persigo a humildade. E, se a busco

con interés, recobro a tenrura.

Cara á medianoite, namórome

de todo o que existe.

Quen levou a escuridade do aire?

Bañado estou nunha vida nova.

Porque, en verdade, funme e quedeime.

Theodore Roethke
Fotografá The Natury Conservance