UN TEITO SEN ASTROS
Mirou desconfiado o agasallo que lle daba a noite
esta vez un teito sen astros.
esta vez un teito sen astros.
O hotel branco
sen o tufo de pasos míseros.
Unha noite de firmamento quente e limpa
co arrecendo a aceite industrial
sen cans que agarimar dóciles
como a amigos que comparten a nosa propia desgraza.
Comentarios