AMURALLÁSTESME

Certeza

Empuxastes cara a min estas

pedras.

Amurallástesme

para que me afaga.

Pero aínda que agora non poida

nin tente dar un paso,

nin sequera proxecte foxe algunha,

xa sei que é por alí

por onde quero ir,

sei por onde se vai.

Mirade, sinálovolo:

por aquela rañura de poñente.

Carmen Martín Gaite