VIEIROS PRA NINGURES
O meu país
O meu país, é verde e neboento
é saudoso e antergo, é unha xente e un chan
o meu pais, labrego e mariñeiro
é un recuncho sin tempo, que durme nugallán
Que quece na lareira, aló na carballeira
bota a rir
é unha folla no vento, alento e desalento
o meu país
O meu país, tecendo a sua historia
muiñeira e corredoira, acocha a sua verdá
o meu país saúda o mar aberto
escoita o barlovento, e ponse a camiñar
Cara a metas sin nome van ringleiras de homes
e sin fin
tristes eidos de algures, vieiros pra ningures
o meu país
O meu pais nas noites de invernía
dibuxa a sua agonía, nun vello e nun rapaz
o meu país de lenda e maruxías
agarda novos dias, marchando de vagar
Polas corgas e herdanzas
nasce e morre unha espranza, no porvir
é unha folla no vento, alento e desalento
o meu país.
Xoán-Manuel Casado
Fotografías de © Emilio Blanco "Milucho"
Comentarios