Á BEIRA DO SOLPOR

Soneto algo roto pra unha tarde

Algo morre na tarde desta tarde.

Algo -non sei que foi- marchou para sempre.

Unha esperanza máis que non froitificou

E morreu co serán.

Algunha tarde sinto que algo morre,

que algo se vai para sempre.

Unha carta esperada que non chega.

Calquera cousa.

Algún río que marcha e nunca torna.

Algún soño que non, que non foi certo.

Algunha verba nunca pronunciada.

Eu, debruzado á beira do solpor,

levo a miña tristeza

agachada no fondo do silencio.

Darío Xohán Cabana