En busca da cagalla do lagarto

Nimbos Si é que o poema é só un nimbo de lus que os ollos cegos poñenlles ás cousas soñadas, ou amadas nas teebras, das cousas que xa foron e se foron pro siguen sendo e non se van xa máis, das sombras que, xogando con meus ollos, na miña vida en lume se enxeriron, eu deixo equí os nimbos, coma cinza de rosas que onte encheron de perfume o mundo, morto xove, dalgún sono. Xosé María Díaz Castro   Fotografía de ©  Roque Soto