Ribera de CurtidoresNo centro deses edificios do encabezamento do Rastro érguese a estatua dun heroe popular que incendiou na guerra a caseta do xeralísimo inimigo. A vida de ao redor da estatua xántase coa heroicidade, a vulgariza, a descompón, a desgraza. É doroso, é inútil e carece de nimbo lírico o xesto do heroe avanzado coa lata de petróleo baixo un brazo e a tea incendiaria no outro. É plebeio, é bárbaro, é absurdo. O seu bronce é dunha oquedada insensata sobre a luz sensata e anárquica da lonxanía. Resulta un destes homes cegos de violencias, de violencias ordinarias nadas da súa miseria, da súa loita difícil pola vida, das súas decepcións. Obrigados a ter xerais que énchenlles de ira, por que enriba se fan heroes?...Máis digna heroicidade hai no que non quere ser un destes heroes. Aquí esta mesma estatua resulta tamén unha cousa de desfeita ida alí como resto invalidado pola indiferenza que o tempo ten pola historia, como un fracaso de pedra e bronce, un fracaso prosaico e anódino.
O Rastro
Ramón Gómez de la Serna
Fotografía de Roque Soto
Comentarios