SOL POR ENTRE AS GALLAS

Galicia, un xigantesco barco

Por tres partes impelíndote a auga,
cinguíndote,
rompendo a mar contra os peiraos e as rochas,
baixo a choiva puxándote e a brétema;
alonxándote da torpidade,
da inxuria,
na outra banda da tua raia,
facéndote chegar,
sulcar,
decote evadirte,
abismarte,
tornar, 
xurdir,
voltar a ir…
Nas tabernas, onde descóbrense bens salomónicos,
países desarraigados de continentes descoñecidos,
arrecendo adormecidas a rustrido e a mar,
permanece o teu feitizo e andanza.
Antre os cridos enronquecidos de pesqueiros,
de bébedos mariñeiros e carricentos bráñegos,
perante o silencio cubizoso do taberneiro.
I escóitas,
co murmurio do ensono,
o balbordo do vento,
das outas mareiras,
o roxidos dos mastos,
o renxer das roldanas,
os arelantes queixumes das gavotas,
as chegadas dos carros de argazos ou de herbas.
Nas baiucas alumeadas pol-a lus de carburo
ou pol-as lámpadas de quince kilovatios
a mar espúrrate.
Cima dun gigantesco barco,
rodeiada de sereas por tres bandas,
e pol-aoutra azurrada por un monstro terreal,
labras omildada a terra,
fora de tí,
pasturando teu gando,
fora da terra,
descurrando ou coidando os teus,
e soterras,
xeración tras xeración,
en arroutado, quedo e ficado esilio,
dende fai miles de anos,
teus mortos.

As cicatrices

Luís Seoane 

Fotografía de Roque Soto