Pegada

Certo día, a media mañá, cando me dirixía cara ó meu bote, quedei absolutamente abraiado ó topar coa pegada dun pe humano perfectamente nidia sobre a area. Quedei como ferido do raio, ou como se acabse de ver unha aparición. Agucei o oído, mirei ó meu redor: non puiden sentir nin ver nada; subín a un cotarelo para ver mellor; recorrín a praia dun extremo a outro pero foi inútil: non había máis rastro ca aquel. Volvín ó lugar para comprobar se había máis pegadas ou verificar se fora unha ilusión miña; pero non había dúbida: era evidentemente a pegada dun pe humano descalzo, cos seus dedos, o seu calcañar e tódalas partes dun pe; como viñera a aparecer alí non o sabía, nin o podía imaxinar. Pero, despois dunha confusa sucesión de axitados pensamentos que me puxeron como extraviado e fóra de min, regresei a miña fortificación voando, como se soe dicir, e aterrorizado ó máximo, ollando para atrás a cada dous ou tres pasos, asustándome de cada árbore e de cada arbusto, imaxinándome que os troncos ó lonxe eran homes. Non sería posible describi-las horribles formas que daba a tódalas cousas a miña imaxinación despavorida, as ideas peregrinas que xurdían na miña fantasía, as estrañas razóns que me acudiron ó pensamento durante camiño.

Cando cheguei ó meu castelo -así empecei chamarlle desde aquela-entrei nel como alguén perseguido. Se entrei coa escada, como soía, ou se o fixen polo burato, que eu chamba porta, do penedo, é algo que non lembro agora nin puiden lembrar ó outro día pola mañá, porque nunca unha lebre ou unha raposa espaventadas correron para o seu tobo con máis terror ca min cando me precipitei no meu acubillo.


Footprint

It happened one day, about noon, going towards my boat, I was exceedingly surprised with the print of a man's naked foot on the shore, which was very plain to be seen on the sand. I stood like one thunderstruck, or as if I had seen an apparition. I listened, I looked round me, but I could hear nothing, nor see anything; I went up to a rising ground to look farther; I went up the shore and down the shore, but it was all one; I could see no other impression but that one. I went to it again to see if there were any more, and to observe if it might not be my fancy; but there was no room for that, for there was exactly the print of a foot - toes, heel, and every part of a foot. How it came thither I knew not, nor could I in the least imagine; but after innumerable fluttering thoughts, like a man perfectly confused and out of myself, I came home to my fortification, not feeling, as we say, the ground I went on, but terrified to the last degree, looking behind me at every two or three steps, mistaking every bush and tree, and fancying every stump at a distance to be a man. Nor is it possible to describe how many various shapes my affrighted imagination represented things to me in, how many wild ideas were found every moment in my fancy, and what strange, unaccountable whimsies came into my thoughts by the way.

When I came to my castle (for so I think I called it ever after this), I fled into it like one pursued. Whether I went over by the ladder, as first contrived, or went in at the hole in the rock, which I had called a door, I cannot remember; no, nor could I remember the next morning, for never frightened hare fled to cover, or fox to earth, with more terror of mind than I to this retreat.


La huella

Un día en que me dirigía a la canoa, descubrí en la arena las huellas de un pie desnudo. La impresión hizo que me detuviera en seco, como si hubiera sido alcanzado por un rayo o hubiese visto algún fantasma. Miré hacia todos lados, pero no vi ni oí nada. Trepé a un pequeño promontorio para otear más lejos, bajando luego y encaminándome hacia la playa, pero tampoco conseguí avanzar en mis observaciones. Regresé otra vez al lugar del espantoso descubrimiento, con la esperanza de que mis temores resultaran infundados, pero torné a ver las huellas precisas de un pie descalzo: los dedos, el talón y demás detalles que conforman la planta humana.

Desde ese momento no sabía yo qué pensar ni qué hacer. Corrí a mi fortificación sumamente turbado y mirando hacia atrás a cada momento, tomando por hombres las matas que encontraba. Mil ideas locas y pensamientos extravagantes acudieron a mi imaginación mientras duraba la huida hacia mi casa. Llegado a ésta penetré con la precipitación propia de un hombre acosado por las fieras, y ni siquiera puedo precisar si trepé por la escala o por el boquete practicado en la roca. El pánico que se apoderó de mí no me permite recordar los detalles de tan precipitada fuga. No creo que jamás zorra alguna se refugiara en su madriguera con mayor espanto que el mío al hacerlo en mi castillo, nombre éste con el que lo seguiré llamando en lo sucesivo.


Robinson Crusoe
Daniel Defoe

Comentarios

Publicacións populares