Feliz aniversario, Edgar Poe
Escritor de múltiples lendas, o estadounidense Edgar Allan Poe cumpre hoxe 207 anos da súa chegada ao mundo, polo que pasou como un meteoro que non deixou indiferente a quen gusta da literatura. Por enriba dunha vida marcada pola desgraza, de Poe permanecen as súas obras para as que calquera data e lugar son indiferentes, só é necesario ter ganas de atoparse cun dos escritores máis suxestivos do século XIX que puxo á literatura do seu país no camiño da modernidade. No meu caso non é necesario aplicar datas ou recordatorios para destapar o tarro das esencias poeanas, pero non me resisto para facer proselitismo do escritor de Boston, de quen recomendo diferentes obras, así como unha interesante biografía escrita polo novelista francés de orixe húngara Georges Walter.
O primeiro libro trátase do titulado O escaravello de ouro e outros contos, todo un despregamento do talento de Poe á hora de crear ambientes e apadriñar o que vén chamando novela policial desde o século XIX, na que figuran como auténtico fitos fundacionais Os crimes da Rue Morgue e O misterio de Marie Rogêt, onde aparece Auguste Dupin, quizá o máis vello de todos os detectives analíticos, pero non por iso o máis famoso como o tempo demostraría . A eses relatos engádense o que dá título ao libro e A carta roubada, co cal xa se ten unha visión bastante ampla, aínda que non de toda, a faceta de escritor de contos de Poe.
En segundo lugar cito esa poesía completa que tanto furor causou en diferentes xeracións, por exemplo, en Francia, as de Baudelaire e Paul Valery, con poemas indiscutibles da literatura escrita en inglés. Annabel Le, Himno O corvo, A Helena ou Tamerlan.
Logo están Fantasías humorísticas, unha das facetas literarias máis descoñecidas de Poe, a de escritor humorístico á súa maneira, quizais adiantado do que logo se chamaría humor negro, pois a ironía a miúdo acompáñase do pesimismo en títulos como Os lentes, As mil e dúas historias de Scherezade ou O charlatán de Helicón.
Para o final deixei a novela Aventuras de A. Gordon Pym, co cal queda probado que Edgar A. Poe estaba afeito para os percorridos longos, tan longos como esta obra na que deixa un sinal logo seguida con brillantez por outros escritores de lingua inglesa, pero esa é outra historia. De momento convido a entrar con alegría nas obras citadas. De acordo hai máis, sobre todo no relativo ao relato curto, pero quedan para outro momento.
Como aditamento aos libros antes citados apunto o título Poe, de Georges Walter, unha biografía que sen perder a compostura literaria está repleta de rigorosos datos que achegan ao Poe máis humano, o cal agracédese pois rachan con algúns aspectos mitificados e lugares comuns postos por os que non coñecían ao escritor.
Di a presentación da citada biografía: "Cruzando os Estados Unidos do século pasado, por onde o ferrocarril e a prensa van varrendo aos cheyenes e bisontes, e introducíndose nas cidades hoxe marcadas polo seu paso, Georges Walter segue a pista deste indio sen tribo que quixo vivir ata o fin da noite o seu soño lúcido e segredo e a quen os seus libros representáronlle en total, ao longo de toda a súa vida, 300 dólares. O futuro nunca rematará de pagarlle a débeda".
Tamen recordou Arthur Conan Doyle: "Se todos os autores que cobran un cheque inspirado dun modo ou outro en Poe contribuísen coa décima parte para erixirlle un monumento, o mestre tería unha pirámide tan grande como a de Keops".
Comentarios