Un arco da vella pinga pola miña xanela, estou electrizado.
As cancións estalan desde o meu peito, todo o meu pranto termina, o misterio enche o aire.
Busco os meus zapatos debaixo da cama.
Unha gorda muller de cor convértese na miña nai.
Non teño dentes falsos aínda. De súpeto dez mozos sentan no meu colo.
Créceme barba nun día.
Bebo unha botella de viño dun grolo cos ollos pechados.
Debuxo sobre papel e sinto que son dous outra vez. Quero que todos me falen.
Baleiro o lixo sobre a mesa.
Convido a miles de botellas ao meu cuarto, chámoas bichos de xuño.
Uso a máquina de escribir como almofada.
Unha culler transfórmase en garfo ante os meus ollos.
Os vagabundos danme todo o seu diñeiro.
Todo o que necesito é un espello para o resto da miña vida.
Os meus primeiros cinco anos vivín a sopa de pito sen suficiente touciño entrefebrado.
A miña nai mostraba a súa cara de bruxa pola noite e contaba contos de barbas azuis.
Meus soños elevábanme sobre a miña cama.
Soñei que saltaba dentro da boca dunha pistola para pelexar cunha bala.
Atopeime a Kafka e saltou por encima dun edificio para escapar de min.
O meu corpo volveuse azucre, vertido no té descubrín o significado da vida.
Todo o que necesitaba era tinta para ser un mozo negro.
Camiñei pola rúa buscando ollos que acariñasen o meu rostro.
Cantei nos ascensores crendo que ía ao ceo.
Baixeime no piso 86, camiñei polo corredor buscando cus frescos.
As miñas acabadas convértense nun dólar de prata sobre a cama.
Miro pola xanela e non vexo a ninguén, baixo á rúa, miro á miña xanela e non vexo a ninguén.
Así que lle falo á boca de incendios, pregúntolle: Tes bágoas máis grandes que as miñas?
Ninguén ao redor, mexo en calquera parte.
Os meus cornos de Gabriel, os meus cornos de Gabriel: despreguen as alegrías, o meu xúbilo gai.
A rainbow comes pouring into my window, I am electrified.
Songs burst from my breast, all my crying stops, mistory fills the air.
I look for my shues under my bed.
A fat colored woman becomes my mother.
I have no false teeth yet. Suddenly ten children sit on my lap.
I grow a beard in one day.
I drink a hole bottle of wine with my eyes shut.
I draw on paper and I feel I am two again. I want everybody to talk to me.
I empty the garbage on the tabol.
I invite thousands of bottles into my room, June bugs I call them.
I use the typewritter as my pillow.
A spoon becomes a fork before my eyes.
Bums give all their money to me.
All I need is a mirror for the rest of my life.
My frist five years I lived in chicken coups with not enough bacon.
My mother showed her witch face in the night and told stories of blue beards.
My dreams lifted me right out of my bed.
I dreamt I jumped into the nozzle of a gun to fight it out with a bullet.
I met Kafka and he jumped over a building to get away from me.
My body turned into sugar, poured into tea I found the meaning of life
All I needed was ink to be a black boy.
I walk on the street looking for eyes that will caress my face.
I sang in the elevators believing I was going to heaven.
I got off at the 86th floor, walked down the corridor looking for fresh butts.
My comes turns into a silver dollar on the bed.
I look out the window and see nobody, I go down to the street, look up at my window and see nobody.
So I talk to the fire hydrant, asking "Do you have bigger tears then I do?"
Nobody around, I piss anywhere.
My Gabriel horns, my Gabriel horns: unfold the cheerfulies, my gay jubilation.
Peter Orlovsky
Fotografías de Peter Orlovsky feitas en 1955 en San Francisco e Parque de Yosemite. Fonte: Howard Greenberg Gallery
Comentarios