Horizonte
Nunha tarde clara e ampla como o fastío,
cando a súa lanza blande o tórrido verán,
copiaban a pantasma dun grave soño meu
mil sombras en teoría, dereitas sobre o chairo.
A gloria do ocaso era un purpúreo espello.
Era un cristal de chamas, que ao infinito vello
ía arroxando o grave soñar na chaira…
E eu sentín a espora rumorosa do meu paso
repercutir afastada no sanguento solpor,
e máis aló, a leda canción dun abrente puro.
Horizon
On a bright and clear afternoon of tedium
when the torrid summer blandished its lance,
the phantoms of my serious dream projected
a thousand shadows in theory, elevated over the plain.
The glory of the sunset was a purplish mirror.
It was a crystal fire which spread a profound
dream over the vastness of an ancient infinity…
And I felt the resonant spur of my footstep
reverberate far off in the bloody sunset,
and beyond, the happy song of a pure dawn.
Soidades
Antonio Machado
Antonio Machado
Fotografías de Valdeavellano de Tera, Valle del Razón, Soria
http://tokitan.tv
http://tokitan.tv
Comentarios