Quero ser río
Deixádeme: éme igual
ser día, ser camiño ou gaita fina.
Non sei de onde vén a luz
e ignoro se teñen azas os garimos.
Non me preguntedes tampouco
se o corazón sinte a súa vida.
Eu somentes quero ser violín,
quero ser río.
Os soños fóxenme. Poden os soños
existir, ser paxariño...?
E a morte, o derradeiro camiño.
A morte, é un ser vivo...?
E eu, pobre e esquecido poeta:
Por que existo...?
O meu continuo morrer non será vida?
A estrela é inmutábel en si mesma.
A estrela ten sentido.
O demais é vaguedade, sombra,
ou nome frío.
Advento (1954)
Manuel María
Fotografías dos ríos: © Emilio Blanco "Milucho"
Fotografía collida de: https://www.cultura.gal/
Comentarios