In memoriam Sean O' Riada

Dirixía a Orquestra do Úlster
como un gandeiro que cun bastón de freixo 
andase a pastorealos cara ao sur
Olleino con atención desde atrás,

flexible, vestido formalmente,
un estileto negro tremendo na súa posición,
unha pluma de ave movéndose de seu,
unha cabeza acelerada e abrancazada,

"¿Como traballas?
Ás veces non fago máis que ficar deitado
como lastre no fondo da barca
escoitando o cuco".

O furco ergueito da regala-
confiando no talento, 
arriscando dons contracorrente-
fica agora sen quen o manexe

pero unha tarde enteira aquela
afundíase nos pesos de ambos.
Sentamos torpes nos bancos
turnándonos para lanzar ou remar

ata que a xarda fixo cardume desde abaixo
como unha comitiva esconxurada
lambéndolle o cu ás nosas carnadas.
Tiña a sprezzatura,

máis falcoeiro que pescador, diría,
descarapuchando un ollo escéptico
para saudar a xarda, fría e raiada,
co fin de espreitar o que o cuco chamaba.

Mentres se diría para anicarse diante do teclado
era o noso xacobita,
o noso pretendente novo
quen marchaba ao logo do mar 

emplumado con aires lentos e notas de gracia.
¡Ouh mascato estalando a través das escalas!
Carpa de luz.
Garza da asonancia.







Traballo de campo
Seamus Heaney

Tradución ao galego de Vicente Araguas


Fotografías de © Gael Linn e © Irish Examiner


Comentarios

Publicacións populares