In memoriam Sean O' Riada
Dirixía a Orquestra do Úlster
como un gandeiro que cun bastón de freixo
andase a pastorealos cara ao sur
Olleino con atención desde atrás,
flexible, vestido formalmente,
un estileto negro tremendo na súa posición,
unha pluma de ave movéndose de seu,
unha cabeza acelerada e abrancazada,
"¿Como traballas?
Ás veces non fago máis que ficar deitado
como lastre no fondo da barca
escoitando o cuco".
O furco ergueito da regala-
confiando no talento,
arriscando dons contracorrente-
fica agora sen quen o manexe
pero unha tarde enteira aquela
afundíase nos pesos de ambos.
Sentamos torpes nos bancos
turnándonos para lanzar ou remar
ata que a xarda fixo cardume desde abaixo
como unha comitiva esconxurada
lambéndolle o cu ás nosas carnadas.
Tiña a sprezzatura,
máis falcoeiro que pescador, diría,
descarapuchando un ollo escéptico
para saudar a xarda, fría e raiada,
co fin de espreitar o que o cuco chamaba.
Mentres se diría para anicarse diante do teclado
era o noso xacobita,
o noso pretendente novo
quen marchaba ao logo do mar
emplumado con aires lentos e notas de gracia.
¡Ouh mascato estalando a través das escalas!
Carpa de luz.
Garza da asonancia.
Traballo de campo
Seamus Heaney
Tradución ao galego de Vicente Araguas
Fotografías de © Gael Linn e © Irish Examiner
Comentarios