Fogar
ninguén abandona o seu fogar a menos que
o fogar sexa a boca dunha quenlla
só corres cara á fronteira
cando ves a toda a cidade correndo tamén
alento sanguinolento nas súas gorxas
o mozo co que fuches á escola
o que che bicou tontamente tras a antiga fábrica de latas
está a soster unha arma máis grande que o seu corpo
só abandonas o teu fogar
cando o fogar non che permite quedarte.
ninguén abandona o seu fogar a menos que o fogar persígate
lume baixo os pés
sangue quente no teu ventre
non é algo que pensases facer
ata que o fío gastado ameaza
o teu pescozo
e aínda entón cargaches o himno baixo
o teu alento
só rasgando o teu pasaporte nuns baños de aeroporto
sollozando con cada dentada de papel
quédache claro que non poderías regresar.
tes que entender,
que ninguén pon aos seus fillos nun barco
a menos que a auga sexa máis segura que a terra
ninguén queima as palmas das súas mans
baixo trens
debaixo de carrocerías
ninguén pasa días e noites no estómago dun camión
alimentándose de xornais a menos que as millas percorridas
signifiquen algo máis que o traxecto.
ninguén se arrastra baixo valos
ninguén quere ser golpeado
cuspido
que ninguén pon aos seus fillos nun barco
a menos que a auga sexa máis segura que a terra
ninguén queima as palmas das súas mans
baixo trens
debaixo de carrocerías
ninguén pasa días e noites no estómago dun camión
alimentándose de xornais a menos que as millas percorridas
signifiquen algo máis que o traxecto.
ninguén se arrastra baixo valos
ninguén quere ser golpeado
cuspido
ninguén escolle campos de refuxiados
ou rexistros ao espido onde o teu corpo
queda dolorido
ou a prisión,
porque a prisión é máis segura
que unha cidade de lume
e un garda da prisión
na noite
é mellor que un camión repleto
de homes que se parecen ao teu pai
ninguén pode soportalo
ninguén pode dixerilo
ningunha pel sería o suficientemente dura
ou rexistros ao espido onde o teu corpo
queda dolorido
ou a prisión,
porque a prisión é máis segura
que unha cidade de lume
e un garda da prisión
na noite
é mellor que un camión repleto
de homes que se parecen ao teu pai
ninguén pode soportalo
ninguén pode dixerilo
ningunha pel sería o suficientemente dura
o
váianse a casa negros
refuxiados
sucios inmigrantes
solicitantes de asilo
deixando secos os nosos países
negratas coas súas mans esmoleiras
cheiran raro
salvaxes
arruinaron os seus países e agora queren
arruinar o noso
como fan as palabras
as miradas sucias
rodan sobre as túas costas
quizais porque o golpe é máis suave
que un membro cortado
váianse a casa negros
refuxiados
sucios inmigrantes
solicitantes de asilo
deixando secos os nosos países
negratas coas súas mans esmoleiras
cheiran raro
salvaxes
arruinaron os seus países e agora queren
arruinar o noso
como fan as palabras
as miradas sucias
rodan sobre as túas costas
quizais porque o golpe é máis suave
que un membro cortado
ou as palabras son máis tenras
que os catorce homes entre
as túas pernas
ou os insultos son máis fáciles
de tragar
que o cascallo
que o óso
que o corpo do teu fillo
en pedazos.
quero ir ao meu fogar,
pero o meu fogar é a boca dunha quenlla
fogar é o canón da pistola
e ninguén abandonaría o seu fogar
a menos que o fogar perseguíseche ata a beira
a menos que o fogar dígache
que aceleres as túas pernas
deixes a túa roupa atrás
te arrastres polo deserto
atraveses os océanos
afóguesche
sálvesche
esteas famento
mendigues
esquece o orgullo
a túa supervivencia é máis importante
ninguén abandona o fogar ata que o fogar é unha voz suorenta no teu oído
dicindo –
ve,
corre lonxe de min agora
non sei en que me convertín
pero sei que calquera lugar
é máis seguro que aquí.
Fotografías: Abc-BP, Trisnadi-AP, ONU, Newarab, Novosty/fotografiyah y RTVE
Comentarios