En tren

Eu, para todo viaxe
-sempre sobre a madeira
do meu vagón de terceira-,
vou lixeiro de equipaxe.
Se é de noite, porque non
afago durmir eu,
e de día, por mirar
os  arboliños pasar,
eu nunca durmo no tren
e, con todo, vou ben.
Este pracer de afastarse!
Londres, Madrid, Ponferrada,
tan lindos... para marcharse.
O molesto é a chegada.
Logo, o tren, ao camiñar,
sempre nos fai soñar;
e case, case esquecemos
o xamelgo que montamos.
Oh, o  asno 
que sabe ben o camiño!
Onde estamos?
Onde todos nos baixamos!



*******
O tren camiña e camiña
e a máquina  funga,
e  tose con tose ferina.
Imos nunha centella!  




By Train

The whole way,
sitting on a wooden seat
in my third-class car,
I go with just one bag,
sitting the same at night
(I seldom sleep anyway)
and in the daytime
(to watch the little trees
pass by). I never sleep
on the train, yet I like
to travel. The pleasure
of moving off!
London, Madrid,
Ponferrada, so lovely
to leave. Arriving’s the trouble.
Then the train,
at a walk,
always makes us
dream; and almost,
almost we forget
this old nag we ride,
the idiot donkey
that knows this road
so well. Where are we?
Where do we all get off?


*******
The train goes
and goes, and the engine wheezes,
and coughs its iron cough.
We’re riding on a spark.


Poema de Antonio Machado

Fotografías de  © Candela Pérez Tejelo




Comentarios

Publicacións populares