MÚSICA TRADICIONAL DE QUIROGA

(1931, Cambusbarron, Stirling, Escocia - 1996, Norwich, Norfolk, Inglaterra)

O cantautor escocés Alex Atterson utilizou un texto dun paisano seu chamado Andrew Lang, escocés da fronteira que viviu na segunda metade do século pasado e morreu en 1912. Dilixente e prolífico home de letras, publicou este poema de amor perdido nunha colección que data de 1872.

© Joseph Balogh

Balada de outono

Construímos un castelo no aire
no tempo estival, ti e máis eu
O sol e o vento por entre o teu pelo
Cabelo dourado sobre un ceo de zafiro
Ao chegar o outono coas súas follas que voan
ante a tormenta que suca o chairo
fuxiches de min sen apenas un suspiro
O meu amor xa non regresa!

Lapean as luces ventosas do outono
Miro pasar as velas que aluma a lúa
Marabíllame o afán e a decisión dos homes
a fatigosa ocupación que exercen
a súa viaxar é pura vaidade
e toda a súa ganancia nun ouro de conto de fadas
e todos os ventos do inverno berran
"O meu amor xa non regresa!"

Aquí no meu castelo de desesperanza
estou sentado en soidade cos recordos
Abandonou a súa cova o lobo que alimenta o vento
para facerlle compañía ao proscrito
Chía o moucho que choca aquí preto
"A lebre prenderase enriba da pedra da túa cheminea"
A profecía máis sosegada do poeta
O meu amor xa non regresa!

Muller, o meu amor ata que me morra
está alí onde foron asasinadas mocidade e esperanza
voan, pantasmas do noso xullo
O meu amor xa non regresa!

Andrew Lang ((1844, Selkirk, Selkirkshire, Escocia - 1912, Banchory, Aberdeenshire, Escocia)

Ballade Of Autumn

We built a castle in the air,

In summer weather, you and I,

The wind and sun were in your hair,--

Gold hair against a sapphire sky:

When Autumn came, with leaves that fly

Before the storm, across the plain,

You fled from me, with scarce a sigh--

My Love returns no more again!

The windy lights of Autumn flare:

I watch the moonlit sails go by;

I marvel how men toil and fare,

The weary business that they ply!

Their voyaging is vanity,

And fairy gold is all their gain,

And all the winds of winter cry,

"My Love returns no more again!"

Here, in my castle of Despair,

I sit alone with memory;

The wind-fed wolf has left his lair,

To keep the outcast company.

The brooding owl he hoots hard by,

The hare shall kindle on thy hearth-stane,

The Rhymer's soothest prophecy,--

My Love returns no more again!

Lady, my home until I die

Is here, where youth and hope were slain:

They flit, the ghosts of our July,

My Love returns no more again!

© sciencephoto

El árbol de la vida é o título dun dobre LP editado en 1981 pola discográfica española Guimbarda. Nos créditos aparecen oito intérpretes unidos dalgunha maneira especial á hora de compoñer e interpretar música e cancións de folk británico. Todos participaran en discos do selo inglés Plant Life. Eran escoceses, galeses, ingleses e un estadounidense, bastante descoñecidos entón, e na actualidade os seus nomes manteñen ese alento de músicos, cantantes e compositores ocultos no frondoso territorio do folk. 

Os participantes no disco dobre utilizaban as súas propias cancións, outros botaban man do fondo de pezas tradicionais e a maioría  misturaba tradición e composicións de autor. Ningún estaba integrado en grupo ou movemento musical concreto, mesmo desbarataban a posibilidade de adxudicarlles unha xeración, porque entre algúns, casos de Campbel e Walton, había varias décadas de diferenza. 

As composicións gravadas, con excepción da de Jack Walton, tiveron como produtor a Nigel Pegrum, ex compoñente de Steeley Span. Forman parte de oito álbums diferentes dos oito artistas -11 en realidade se se contan a Alex  Campbell, Alan Roberts e Dougie McLean. En total os discos recollen 24 cancións.


Na gravación  de Balada de outono participaron os seguentes músicos:

Alex Atterson (piano, guitarra, acordeón e voz)
Nigel Pegrum (óboe, frauta e percusión)
Dick Cadbury (baixo e guitarras)
Packie Byrne (whistle)
Jon Gillaspie (piano eléctrico)