Sachando
Entre o polgar e o índice repousa
a miña grosa pluma, como unha arma cómoda.
Tras a xanela un claro ruído raspa:
no chan de grava afunde a súa pa
o meu pai: cava. Baixo a mirada:
a súa grupa, tensa entre as xardineiras
inclínase e, como fai vinte anos,
rítmicamente entre regos de patacas
volve agacharse aí onde sachaba.
A ruda bota contra o bordo, o mango
no xeonllo interno apalancado.
Arrincaba raíces e enterraba
o fío relucente no fondo
para mandar as patacas que atrapabamos,
fría dureza amada nas nosas mans.
O vello manexaba ben a pa,
por Deus! Tan ben como o seu vello.
Nun día o meu avó arrincaba máis turba
que calquera do seu lugar.
Unha vez leveille leite nunha botella
con tapa de papel. Endereitouse
para bebela e logo inclinouse de regreso
cortando e rebanando limpamente, arroxando
terróns sobre o ombro, indo máis e máis fondo
buscando a boa turba. Sachando.
Cheiro fresco de mofo de patacas, chapaleo,
cae a terra pastosa, un fío corta seco
entre raíces vivas espertas na miña mente.
Como seguir, sen pa, a homes como eles?
Entre o polgar e o índice repousa
a grosa pluma
con que vou sachar.
Entre o polgar e o índice repousa
a miña grosa pluma, como unha arma cómoda.
Tras a xanela un claro ruído raspa:
no chan de grava afunde a súa pa
o meu pai: cava. Baixo a mirada:
a súa grupa, tensa entre as xardineiras
inclínase e, como fai vinte anos,
rítmicamente entre regos de patacas
volve agacharse aí onde sachaba.
A ruda bota contra o bordo, o mango
no xeonllo interno apalancado.
Arrincaba raíces e enterraba
o fío relucente no fondo
para mandar as patacas que atrapabamos,
fría dureza amada nas nosas mans.
O vello manexaba ben a pa,
por Deus! Tan ben como o seu vello.
Nun día o meu avó arrincaba máis turba
que calquera do seu lugar.
Unha vez leveille leite nunha botella
con tapa de papel. Endereitouse
para bebela e logo inclinouse de regreso
cortando e rebanando limpamente, arroxando
terróns sobre o ombro, indo máis e máis fondo
buscando a boa turba. Sachando.
Cheiro fresco de mofo de patacas, chapaleo,
cae a terra pastosa, un fío corta seco
entre raíces vivas espertas na miña mente.
Como seguir, sen pa, a homes como eles?
Entre o polgar e o índice repousa
a grosa pluma
con que vou sachar.
Digging
Between my finger and my thumb
The squat pen rests; snug as a gun.
Under my window, a clean rasping sound
When the spade sinks into gravelly ground:
My father, digging. I look down
Till his straining rump among the flowerbeds
Bends low, comes up twenty years away
Stooping in rhythm through potato drills
Where he was digging.
The coarse boot nestled on the lug, the shaft
Against the inside knee was levered firmly.
He rooted out tall tops, buried the bright edge deep
To scatter new potatoes that we picked,
Loving their cool hardness in our hands.
By God, the old man could handle a spade.
Just like his old man.
My grandfather cut more turf in a day
Than any other man on Toner’s bog.
Once I carried him milk in a bottle
Corked sloppily with paper. He straightened up
To drink it, then fell to right away
Nicking and slicing neatly, heaving sods
Over his shoulder, going down and down
For the good turf. Digging.
The cold smell of potato mould, the squelch and slap
Of soggy peat, the curt cuts of an edge
Through living roots awaken in my head.
But I’ve no spade to follow men like them.
Between my finger and my thumb
The squat pen rests.
I’ll dig with it.
Seamus Heany
Pinturas de © Charles J. McAuley
Pinturas de © Charles J. McAuley
Comentarios