Mexillóns á vinagreta
Estes mariscos teñen carta de nobreza. Os romanos volvíanse tolos por eles e Luís XVIII adorábaos. Velaquí como Curnonsky cóntanos o comezo do cultivo dos mexillóns en Francia:
<< En 1235, unha barca cargada de cordeiros naufragou na baía de Aiguillon, a poucos quilómetros de Esconde. Dos tres membros da tripulación, só se salvou o patrón, un irlandés chamado Walton, que, arruinado instalouse no país (Francia).
O bo Waltón decidiu, para poder vivir, dedicarse á caza. Como observase que certos paxaros voaban moi baixo pola noite, plantou unhas estac as no limo formando unha enorme trampa. Ao cabo de pouco tempo Walton deuse conta de que se adheriron nas estacas multitude de pequenos mexillóns.
Tamén observou que os mexillóns crecían máis de présa sobre estes paus que nos bancos naturais. E desta maneira fundouse o primeiro criadeiro no ano 1246.>>
Crema de colifor e bacallau gratinado ao forno
A carne deste peixe é especialmente rica en fosfato de cal asimilable e iodo, o cal facilita a dixestión de as materias graxas e contribúe a normalizar o funcionamento da glándula tiroidea. É un alimento apropiado para os convalecentes fatigados e os adolescentes en pleno desenvolvemento.
Tenreira rechea de espinaca e queixo de tetilla
Un capitán de suízos en cuxa compañía había un tambor que alardeaba de ser capaz de comerse unha tenreira, apostou por el con outro oficial.
O tambor sentou á mesa e comezou a inxerir todos os pratos de tenreira que lle presentaron, aderezados con diversas salsas para aguzarlle así o apetito.
Ao cabo dun intre, e cando xa se comeu media tenreira, o tambor volveuse e dixo:
-O meu capitán, paréceme que xa é hora de que traian a tenreira. Todas estas cousiñas énchenlle a un e vou facerlle perder a aposta.
Empanadiñas de mazá e xamón
En xeral, a froita debe acompañarse dunha bebida afín ou da súa mesma procedencia xeográfica: as piñas ao kirsch son un erro; en cambios, as piñas ao ron están dentro do razoable. Para as mazás, a sidra.
Comentarios