Prisioneiros
Os penedos xunguidos
somos todos os que non podemos fuxir
da aguillada,
das redes.
do matadoiro.
Somos os probes do querer tolleito,
nas rúas sen nome.
Buscamos as fiestras nas brétemas
da inxusticia,
as lareiras de lume.
a estrela da pomba en cataventos,
e achamos cortellos dos sen fartura,
pedras que nos cerchan conqueridos.
Tí,
eu,
que fuximos,
non pudemos ser ceibes.
Os nosos carceleiros
dentro de nós:
no sangue,
na médua:
prisioneiros da saudade.
Nos temos forza pra ollar ó lonxe,
nin tronzar a canga
que levamos, ilotas, ó pescozo.
Xosé Conde
Imaxes © Roque Soto Soto
Comentarios