CAPAS-LENDA DA PEDRA DO DESTIÑO
Capas
Emilio Cao
Portada: Manuel Pereiro
Despois de converterse nun dos músicos innovadores do folk galego, ao introducir neste estilo o arpa e tras unha sorprendente estrea discográfica, Emilio Cao lanzaba en 1979 o segundo disco grande, en cuxo repertorio combinaba outra vez composicións propias con algunhas acordes coa tradición musical de Galicia. Con todo, “Lenda da pedra do destiño” adheríase ao movemento de reivindicación da denominada música celta, como demostra o feito de que a peza de peche do disco “Benvidos as terras do Norte” rexistrásese nun estudo das Illas Británicas, proba da fusión con músicas doutras xeografías europeas.
Aires galegos con arpa e outros instrumentos máis típicos do noroeste ibérico (gaita, zanfona, frautas, pandeiro, bombo) constitúen as bases musicais de “Lenda da pedra do destiño”, que reafirmaban a Cao como músico galego con acertada proxección da súa terra de orixe, á que dedicaba entón gran parte da inspiración recollida na lista de pezas do álbum. Non tiña complexo en recorrer ao rico legado da música popular de Galicia como, por exemplo, “Romance do cego andante”, cando non introducía sons de Escocia ou Irlanda.
Tras a confirmación da súa calidade musical no seu segundo longa duración, Emilio Cao seguiría unha sólida carreira artística recoñecida en fóra das fronteiras galegas, ata o punto de converterse nun dos músicos de culto do ámbito do folk durante a segunda metade da década de 1970.
Cancións: “Péchame os ollos...Lévame ao sono”, “A forza da lua”, “E o tempo fiando nun pano”, “Cara ao val do Loureiros”, “Auroriña”, “A cabalo chegaron mensaxeiros”, “Romance do cego andante” e “Benvidos as terras do Norte”.
Músicos: Emilio Cao (arpa, cítara, guitarra, baixo eléctrico, teclado, zanfona, mandolina, voz e coros), Xoán Silvar (gaitas, frautas, pandeiro, bombo e tamboril), Mary Jo Searle (violín), Rob Comley (bodhran) e Tony Jenkins (cromorno).
Máis portadas: Fonte do araño (1977), No manto da auga (1982), Amiga alba e delgada (1986), Cartas mariñas (1992) e Simbad en Galicia (1996).
Comentarios