NO ROSTRO DA NOITE

 
Cando teño medo
 
Cando teño medo de deixar de ser
Antes a miña pluma haxa o meu cerebro rebordante espigado,
Antes de libros amontoados e de carácter
Sosteñan como ricos celeiros o maduro gran;
Cando contemplo, no rostro da noite estrelada,
Enormes símbolos nubrados dun romance alto,
E penso que talvez nunca viva para rastrexar
As súas sombras, co azar a máxica man;
E cando, bela criatura dunha hora, sinto
Que xa nunca máis habereiche mirado,
que nunca do poder das fadas terei o momento
de amor irreflexivo! –entón xa abeirado
do ancho mundo serei só, e estarei a pensar, amada,
Ata que Amor e Fama afúndanse na nada.

When I Have Fears
 
When I have fears that I may cease to be
Before my pen has gleaned my teeming brain,
Before high-piled books in charact'ry,
Hold like rich garners the full-ripened grain;
When I behold, upon the night´s starred face,
Huge cloudy symbols of a high romance,
And think that I may never live to trace
Their shadows, with the magic hand of chance;
And when I feel, fair creature of an hour!
That I shall never look upon thee more,
never have relish in the fairy power
of unreflecting love!–then on the shore
of the wide world I stand alone, and think
Till Love and Fame to nothingness do sink.
Louise Glück

Pinturas de Jeremy Mann

Comentarios

Publicacións populares