UNHA HISTORIA QUE SE CONTA XUNTO AO LUME
Que ningunha muller lea estes versos,
son para os homes, logo para os seus fillos,
e os fillos dos seus fillos,
son para os homes, logo para os seus fillos,
e os fillos dos seus fillos,
Afóndanse os nosos corazóns
ó lembrarnos de Deirdre, da súa historia,
dos beizos que son terra.
ó lembrarnos de Deirdre, da súa historia,
dos beizos que son terra.
Sobre da terra os homes a miraron,
faláronlle, collendo a súa man,
i ela lles respondeu.
faláronlle, collendo a súa man,
i ela lles respondeu.
Xa fai máis de mil anos dende que ela
foi fermosa, pisou as ondas da herba,
ollou as nubes.
foi fermosa, pisou as ondas da herba,
ollou as nubes.
Mil anos! Segue como entón a herba,
as nubes como naquel tempo belas,
cando Deirdre vivía.
as nubes como naquel tempo belas,
cando Deirdre vivía.
Mais aínda non nasceu muller algunha
que fose tan fermosa; non, ningunha
de tódalas nascidas.
que fose tan fermosa; non, ningunha
de tódalas nascidas.
Pero nunca naceu unha muller
que fóra tan fermosa, nin unha tan fermosa
De todas as mulleres nadas.
que fóra tan fermosa, nin unha tan fermosa
De todas as mulleres nadas.
Vaian todos os homes aparte e choren xuntos;
Ningún home poderá amala xamais; Ningún home
pode ser o seu amante.
Ningún home poderá amala xamais; Ningún home
pode ser o seu amante.
Ningún home pode inclinarse ante ela: ningún home pode dicir -
Que se lle podería dicir? Non hai palabras
que se lle poidan dicir!
Que se lle podería dicir? Non hai palabras
que se lle poidan dicir!
Agora ela non é máis que unha historia que se conta
xunto ao lume! Ningún home pode ser xamais
amigo desa pobre raíña.
Deirdre
Do not let any woman read this verse;
It is for men, and after them their sons
And their son's sons.
The time comes when our hearts sink utterly;
When we remember Deirdre and her tale,
And that her lips are dust.
Once she did tread the earth: men took her hand;
They looked into her eyes and said their say,
And she replied to them.
More than a thousand years it is since she
Was beautiful: she trod the waving grass;
She saw the clouds.
A thousand years! The grass is still the same,
The clouds as lovely as they were that time
When Deirdre was alive.
But there has never been a woman born
Who was so beautiful, not one so beautiful
Of all the women born.
Now she is but a story that is told
Beside the fire! No man can ever be
The friend of that poor queen.
James Stephens
Imaxes de John Duncan e Bob Venables
Comentarios