LEITO DONDO DAS SEARAS

Terras de lenda

A néboa espreguízase ó deixar leito dondo das searas. Sobe con traballo as costas, e bícalle os seos á montaña, nun xeito de amante e vagorsoa despedida. Logo espállase no ar, e vaise a lavarlle os rincóns ó ceo, que aínda ten apegadas unhas codias da noite, e tamén a fronte do sol, que enfurruxóuselle, de estar soterrado tantas horas.

Da paisaxe galego. Alborada.
Eduardo Blanco Amor
Fotografías de Emilio Blanco