BAIXO A CHOIVA

Choiva

Con grosas​​ pinceladas de tinta o ceo​​ énchese​​ de choiva.

Finxe buscar abrigo pero en segredo reza para que caia máis choiva.

Por encima do eco da auga, oio unha voz que di o meu nome.

Ninguén se move na cidade, baixo a choiva máis lixeira e leve.

As páxinas do meu caderno empápanse, despois retorcense. Escribín:

“Os yoguis abriron a boca durante horas para beber a choiva.”

O ceo é un tazón de auga escura, que che lava a cara.

A xanela treme; o vidro líquido podería converterse en cachizas de choiva.

Son un tazón escuro, que espera que o enchan.

Se abro a boca agora, podería afogarme na choiva.

Kazim Ali

Fotografías de Raul Palha