HAI ALGUÉN ESCURECENDO ESTE PERIGO
.jpg)
: fukushima
genpatsu-shinsai. falamos a lingua do desastre: tremor de terra. fusión nuclear. o inimigo permanece invisible.
lavercas particularmente escuras, case descompostas, como nadas do soño dun home xa contaminado, axitan os seus temperamentos sobre a fosa común.
cesio, plutonio, iodo radioactivo. es un heroe? un samurái?
alguén di:
ao interior das estrelas, a fusión detén o seu colapso gravitatorio. na cortiza terrestre, os homes morreremos co corpo desorbitado.
escoita, nai, empezaron a mutar as bolboretas. estanse deformando os seus ollos. herdan malformacións en antenas e patas. os seus instrumentos de voo son cada día máis fráxiles.
as reses aliméntanse de pasto envelenado. os cans morrerán de soidade ou de fame.
hai alguén escurecendo este perigo.
cando cremos que o terror debía ser abolido, asaltounos a dúbida. e se o medo fose un agasallo da lucidez? un líquido fosforescente para regar as azucenas? frecha ou alcol que amotinara ás nosas bestas?
entón cavariamos con mans propias para enterrar as nosas córneas. todo coa gravidade da última nevada.
entón irromper na zona prohibida por non saber como abandonar unha osamenta. hai alguén escurecendo este perigo. levámonos á boca troitas de montaña, berenxenas, becquereles de cesio radioactivo.
a esta hora, nai, os desprazados están a sufrir problemas mentais. nos seus pesadelos:
ningún tren volverá deterse na estación de ōkuma.
Daniela Camacho
Fotografías de EFE y Asashi Shimbun
Comentarios